Drodzy współbracia i consoeurs, drodzy wolontariusze i sympatycy Zakonu Maltańskiego na całym świecie, życzę wam i waszym rodzinom radosnych Świąt Wielkanocnych.

Wielkanocy, która po raz drugi przeżywana jest w kontekście pandemii koronawirusa, gdzie świętowanie jest mocno ograniczone i przebiega w atmosferze cierpienia i niepokoju. Mamy za sobą bardzo trudny rok. Myślami jestem z tymi, którzy stracili członka rodziny lub bliską osobę, z tymi, którzy sami doświadczyli skutków choroby. Myślę o wielu osobach, które odczuły skutki kryzysu, który ma poważne reperkusje dla sektora pracy. Myślę również o młodych ludziach, którzy zostali pozbawieni możliwości przeżycia etapu życia, który w naturalny sposób zmierza ku wiedzy i odkrywaniu świata. Myślę o osobach starszych, które są odizolowane i pozbawione uczuć.

Wielkanoc symbolizuje nadzieję. Zmartwychwstanie Jezusa przypomina nam, że nawet w najciemniejszych chwilach nigdy nie wolno nam tracić wiary. Towarzyszy nam ona zawsze, nawet gdy czujemy się zagubieni. Ręka Chrystusa jest zawsze wyciągnięta w naszą stronę, a jego przesłanie jest dziś bardziej żywe niż kiedykolwiek wcześniej. Ta pewność powinna dodawać nam siły, energii i odwagi, by nadal pomagać tym, którzy mają mniej szczęścia.

Używając słów, które jak zawsze są bardzo poruszające, papież Franciszek powiedział kilka dni temu z okazji Niedzieli Palmowej: „na codziennej drodze krzyżowej spotykamy twarze tak wielu braci i sióstr w trudnościach: nie przechodźmy obok nich obojętnie, pozwólmy, by nasze serca poruszyło współczucie, i zbliżmy się”. Zachęta do kontynuowania drogi miłosierdzia, którą dobrze znamy.

Pragnę zatem podziękować naszym lekarzom, naszym wolontariuszom, naszym członkom, którzy w tak wielu krajach świata nadal łagodzą cierpienia spowodowane pandemią, odnawiając każdego dnia dewizę założycielską, która przyświeca misji Zakonu Maltańskiego od ponad 900 lat: „Tuitio Fidei et Obsequium Pauperum”.

W tych długich miesiącach podjęto wiele inicjatyw mających na celu wsparcie osób znajdujących się w trudnej sytuacji. Wiele istniejących projektów zostało przekształconych, aby sprostać nowej sytuacji kryzysowej, podczas gdy inne zostały stworzone od zera. Zbudowano nowe szpitale, uruchomiono usługi opieki domowej, pomocy psychologicznej i transportu pacjentów. Są to godne pochwały inicjatywy, które idą w parze z wkładem, jaki nasi lekarze, pielęgniarki i wolontariusze wnoszą w trwające kampanie szczepień. Nawet w obliczu tego wyzwania Zakon Maltański potrafił się dostosować i znaleźć nowe sposoby, aby być blisko tych, którzy cierpią.

Chciałabym również wspomnieć o ważnych wysiłkach, jakie nasi pracownicy służby zdrowia podejmują każdego dnia w złożonych sytuacjach, takich jak Bliski Wschód, który – oprócz lat niestabilności – zmaga się obecnie z pandemią. Mam na myśli w szczególności Liban, który przechodzi bardzo poważny kryzys gospodarczy i społeczny, oraz Irak, gdzie Zakon Maltański pracuje nad budową przyszłości dla mniejszości prześladowanych przez nietolerancję.

Pielęgnujmy zatem nadal zaufanie i nadzieję: jestem pewien, że nasze wysiłki zostaną wkrótce nagrodzone. Augustyna, Wigilia Paschalna jest „matką wszystkich świętych czuwań, podczas których cały świat czuwał”. W tym roku to czuwanie nabiera jeszcze głębszego znaczenia, związanego z nadzieją na nowe jutro.